|
|
Nurulllah Genç
|
Doğmamış çocuğa mektup
|
DOĞMAMIŞ ÇOCUĞA MEKTUP
Yalnızlık var, üzülmek var
Çâresizlik, ezilmek var
Zaman bir çeşmedir; bahar
Süzülür, kışta kalırsın
Karanlıktır sağın, solun
Zayıfsan, bükülür kolun
Bazen düze çıkar yolun
Bazen yokuşta kalırsın
Gülersin mutluymuş gibi
Hakikati bulmuş gibi
Hep zavallı bir kuş gibi
Büzülür, taşta kalırsın
Aldanırsın insanlara
Dalarsın derin sulara
Yenilirsin korkulara
Siste, ateşte kalırsın
Ömrün düzeni bozulur
Dostların hepsi kaybolur
Aynalara düşman olur
Devr-i geçmiş'te kalırsın
Hiç eksilmez âh ü zârın
Seninledir intizârın
Serüven biter, mezarın
Kazılır; düşte kalırsın
Kaderin önünde eğil
Doğmamak elde değil
Gözlerinin yaşını sil
Hayattan zevkte alırsın